Dylemat

Chyba zamknę tego bloga, usunę wszelkie ślady po jego bytności.
Po pierwsze i tak większość z Was to hejterzy... Bo to teraz takie modne.
Po drugie, przeze mnie Asha jest teraz w szpitalu. I bynajmniej nie ma to nic wspólnego z wampirami.
Kazałam trzymać jej się z daleka, kiedy jest pełnia, ale ona nie posłuchała. Ma teraz poważne rany. I to nawet nie ja ją uratowałam tylko... wampir.
Jestem teraz w kompletnej rozsypce. Noki podchodzi do wszystkiego sarkastycznie, bądź ironicznie. Moje stado chce, żebym wyjechała. Jako tako trzymam się tylko dzięki współlokatorce.
Nie mogę usiedzieć na miejscu. Byłam pewna, że w końcu coś pójdzie nie tak.
W dodatku ten wampir uważa, że jestem niebezpieczna i ciągle tutaj przychodzi. Obserwuje mnie. Żaden mój ruch nie ujdzie jego uwadze.
W głowie mam totalny chaos.
Yoshike

Wierzenia Yoshi

Jak na razie to wersja robocza, którą będę edytować, jak wrócę do domu. Yoshike akurat od 2 tygodni choruje i ciężko mi było uzyskać informacje.
Według wilkołaków są 4 bogowie: Słońce, Księżyc, Niebo i Ziemia. Narysuje na kartce powiązania między nimi i tutaj wstawię.
Niebo i Ziemia żyły w pokoju i postanowiły zasiedlić Matkę. Ludzie rozwijali się, ale nie byli podobni do swoich stwórców. Chcieli mieć wszystko dla siebie. Słońce i Księżyc postanowili stworzyć własne rasy, które będą mogły powstrzymywać zachłanność ludzi. Jednak nowe istoty miały inne plany i wypowiedziały posłuszeństwo. Słońce wyklął swoje dzieci i tak narodziły się wampiry. Natomiast bogini Księżyca także była zła na wilkołaki i postanowiła podporządkować sobie je za pomocą pełni. Z czasem wampiry i wilkołaki stały się odporne na "klątwę" swoich stwórców.
A teraz trzymajcie za mnie kciuki, bo mam sprawdzian. I nic się nie uczyłam. Nauczyłam się tego od Noki: "po co się uczyć... co ma być, to będzie".
Asha

Moja decyzja

Tym razem to nie wina Ashy, że nie ma kolejnego posta, lecz moja. Powiedziałam jej, że kolejny ja napiszę.
Jeśli chodzi o moje wygnanie, to Asha chyba nie całkiem mnie zrozumiała. Sama zdecydowałam o odejściu.
Widzicie... Wcześniej przywódcą mojej sfory był Alan i wszystko było w porządku. Ale jakiś czas temu wyzwał go na pojedynek syn i niestety wygrał, zabijając swojego ojca. Karol jest arogancki i traktował wszystkich z góry, więc kiedy wygnał swoich braci, ja i jeszcze kilka innych wilkołaków opuściliśmy stado razem z nimi.
Nadal tworzymy jedną grupę (8-osobową), ale jesteśmy pozbawieni terytorium. Naszym przywódcą jest teraz Marcin (wilk, który mnie przemienił) i załatwia ze Starszyzną prawo do pewnego terenu niedaleko. Możliwe, że już niedługo będziemy pełnoprawną watahą :)
Nie mam teraz zbyt dużo czasu i muszę się streszczać.
Yoshike