Filmik

Przepraszam, że post dopiero dzisiaj pojawia się na blogu, ale wczoraj byłam w szkole, potem musiałam iść na spotkanie Klubu Kultury Japońskiej, a na koniec wylądowałam jako świadek na komisariacie. Tym razem nie miało to nic wspólnego z wampirami. Po prostu miejscowa menelka (jak je nazywa moja przyjaciółka "babski żul") poturbowała moją przyjaciółkę i byłyśmy złożyć zawiadomienie na policji. Na koniec siedziałam u niej i próbowałam ją uspokoić po całym zajściu.

A co do bloga. Chcę tylko zaznaczyć, że gdyby filmik był reżyserowany, to dźwięk byłby o wiele lepszy. Po drugie: to, że czegoś nie widać, nie znaczy, że tego tam nie ma. Drzewa, za którymi stałam, były poza kadrem. Natomiast, to że mnie nie zauważyły, to nic dziwnego. Kiedyś byłam koło bazy wojskowej w lesie (nie wiem czy nadal działa, ale ochrona tego pilnuje) z moim dziadkiem. Oboje mieliśmy zlewające się z jesienno-zimowym lasem ubrania i pomimo tego, że ochroniarz przeszedł z 10 kroków od nas, to nas nie zauważył. Ninja też nie mają peleryny niewidki, a potrafią być niewidoczni. A co do parasola, chwilę wcześniej padało.
Nigdy nie miałam zamiaru pisać, że jestem wampirem, bo tak nie jest i nie mam zamiaru udawać kogoś, kim nie jestem. Za miesiąc kończę 18 lat i w przeciwieństwie do większości dziewczyn wiem więcej o istotach mroku i nie zakochuję się w aktorach z filmów. Zmierzch uważam za szmirę i nie oglądam tego (ani nie czytam).

W mojej rodzinie nie wszyscy są uzdolnieni magicznie. W jednym pokoleniu to zaledwie 2-3 osoby, a czasami zdarza się, że pojawia się tylko jedna lub wcale. Pierwsze przejawy pojawiają się między 5.-11. rokiem życia i początkowo dziecko nie potrafi ich kontrolować. Dlatego, jeżeli w Twoim otoczeniu dzieją się dziwne rzeczy, można przypuszczać, że jest się uzdolnionym. Kiedy zaobserwuje się takie anomalie, to moi krewni powiadamiają o tym głowę rodziny (w moim przypadku prababcia- najstarsza i najmądrzejsza). Podczas dłuższego weekendu Uzdolnionego wysyła się do domu Starszyzny (prababcia, wujek i ciocia), którzy oceniają czy rzeczywiście tak jest. Potem następuje zgłębienie wiedzy, które trwa nawet 30 lat. Księga nie jest przekazywana, lecz przepisujemy zaklęcia, które są dyktowane przez członka Starszyzny. Jedynie dziedzicowi rodu przekazywana jest księga.
W przypadku mojej rodziny księgę otrzyma ciocia (prababcia wybrała ją następczynią 10 lat temu) i wybierze swojego następcę.

W następnym poście napiszę, jak wygląda przyjęcie, nauka i różne "egzaminy". Niestety teraz muszę już kończyć, bo za niedługo jadę na spotkanie bractwa rycerskiego.